Z badań przeprowadzonych przez Leslie Elaine Huffman już w 2011 roku wynika, że wprowadzenie komunikacji wspomagającej lub alternatywnej u dzieci wpływa na zwiększenie ilości wokalizacji, poprawę w zakresie umiejętności naśladowania dźwięków, poprawę rozumienia języka, zwiększenie zakresu słownictwa biernego u dziecka oraz zmniejszenie występowania zachowań trudnych, które bardzo często są efektem frustracji spowodowanej brakiem możliwości zakomunikowania swoich potrzeb...

AAC jest również WSKAZANĄ INTERWENCJĄ W AUTYZMIE

W oficjalnym czasopiśmie naukowym Amerykańskiej Akademii Pediatrii w raporcie klinicznym dot. wspierania rozwoju dzieci z ASD (spektrum autyzmu) możemy przeczytać:

"Wprowadzanie AAC może wspomagać dziecko w podejmowaniu interakcji społecznych oraz rozumieniu celów komunikowania się i NIE OPÓŹNIA rozwoju mowy. W rzeczywistości AAC może stymulować pojawianie się dźwięków mowy poprzez połączenie komunikacji niewerbalnej i werbalnej"

„AAC nie hamuje mowy, ale zawsze zapewnia (symultanicznie wraz z gestami i/lub symbolami graficznymi) dla niej werbalny model, pochodzący albo od partnera komunikacyjnego, albo z głosowej pomocy komunikacyjnej (SGD/VOCA)” (Kaczmarek 2015: 153, za Millar, Light, Schlosser, 2006).

„Znaki manualne i/lub graficzne w połączeniu z mową przyczyniają się do wzrostu, (tam gdzie jest to możliwe) receptywnego i ekspresywnego języka w większym stopniu niż sam trening mowy. System symboli wizualnych był i jest skutecznie wykorzystywany w terapii osób z ASD dla zwiększenia komunikacji i zmniejszenia uzależnienia od werbalnych podpowiedzi” (Kaczmarek 2015: 153).

Źródła :

"Obraz narzędziem komunikacji – znaki i strategie wizualne w usprawnianiu społecznego zrozumienia i komunikacji osób z ASD" Kaczmarek B.B., Wojciechowska A. (red.), Autyzm i AAC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem, Kraków 2015. Oficyna Wydawnicza Impuls.